شماره ٢٨٨: شده عمرها که نشانده ام بکمين اشک چکيده ئي
شده عمرها که نشانده ام بکمين اشک چکيده ئي
دلکي زناله بي اثر گرهي زرشته بريده ئي
بکجاست آنهمه دسترس که زنم زطاقت دل نفس
چو حباب ميکشم از هوس عرقي بدوش خميده ئي
من برق سير جنون قدح بکدام مرحله تاختم
که چو شمع شد همه عضو من کف پاي آبله ديده ئي
زخمار فطرت نارسا بدو جام شعله فسون برا
زده شور مستيم اين صدا بدماغ نشه رسيده ئي
حذر از فضولي عزوشان که مباد در دم امتحان
هوست ز نقش نگين خورد غم پشت دست گزيده ئي
بخيال گوشه عافيت چو غبار هرزه فسرده ام
بکجاست همت وحشت که رسم بدامن چيده ئي
ز وداع فرصت پر فشان بکدام ناله دهم نشان
مگر اين جريده رقم زنم بخط غبار رميده ئي
بفنا مگر شود آشکار اثر سجود دوام من
ز حيا بجبهه نهفته ام خط بر زمين نکشيده ئي
ز قبول معني دلنشين نيم آنقدر باثر قرين
که بگوش من کشد آفرين سخن ز کس نشنيده ئي
نه ز شور انجمنم خبر نه به ز شوخي چمنم نظر
مژه ئي چو شمع گشوده ام بغبار رنگ پرده ئي
من (بيدل) از چمن وفا چو دل شکسته دميده ام
ثمر نهال ندامتي بهزار ناله رسيده ئي