شماره ٨٤٠: نسيم صبح، کرم باشد آن چنان که تو داني
نسيم صبح، کرم باشد آن چنان که تو داني
گذر کني ز بر من به نزد آنکه تو داني
پيام من برساني، بدان صفت که تو گويي
سلام من برساني، بدان زبان که توداني
چو راز با کمرش در ميان نهي بشگرفي
درافگني سخن من بدان ميان که تو داني
به گوشه اي کشي آن زلف را به رفق و بگويي
که: بازده دل ما را بدان نشان که تو داني
خبر کني لب او را که: اي ز راه ستيز
کني دريغ دل اين شکسته آن که تو داني
ز حال اوحدي ار پرسدت که چيست؟ بگويي
که: در غمت نفسي مي زند چنان که تو داني