شماره ٨١٩: آنخان خانان را ببين، بر صندلي يللي بلي

آنخان خانان را ببين، بر صندلي يللي بلي
ميگير و زانو زن برش، گر مقبلي يللي بلي
کرياس دلها موي او، اردوي جانها کوي او
ميران غلام روي او، از بيدلي يللي بلي
ترلک بسيم انباشته،مژگان بکيبر کاشته
بالا چو توغ افراشته، روز يلي يللي بلي
ازيرت بيرون تاخته، قوش بلا انداخته
ما را چو مرغان باخته، در باولي يللي بلي
چشمش دلم را قامچي، دل عشق او را يامچي
آن زلف چون ارقامچي، شب زاولي يللي بلي
ترکانه کين اندوخته: ما را بيرغو سوخته
افسون ازو آموخته، صد بابلي يللي بلي
تابان سهيل از فندقش، بر گوشه اروندقش
اي مرغ زار از بندقش، بس غافلي يللي بلي
زلف تو تا ايناق شد، کار جهان بلغاق شد
گردون ترا ارتاق شد، بر قانقلي يللي بلي
ديروز مست از بيخودي، گفتا: بيايم، گلمدي
از لشکري چون اوحدي، اين قلي يللي بلي
ار پيش رخ بستي تتق، کردي وثاق خود قرق
گفتم: بيا، گفتي که: يق، ماماتلي يللي بلي
کاکل ز ماه آويختي، غوغا چشم انگيختي
خونم بگزلک ريختي، بي کاهلي يللي بلي
با ديگران سر غامشي، کردي بصدا سرامشي
ما را چنين نارامشي، چون مي هلي؟ يللي بلي
اي در سخن نامت علم، شعري چنين آرا ز قلم
اللم يلي يللم يلم يللي يلي يللي بلي