شماره ٤٤١: باشد آن روز که گويم به تو راز دل خويش؟
باشد آن روز که گويم به تو راز دل خويش؟
يا کنم بر تو بيان شرح نياز دل خويش؟
دوستي کو و مجالي؟ که برو عرضه کنم
قصه درد و غم دور و دراز دل خويش
چشم بربستم و از ديده و دل دور نه اي
چون ببندم به حيل ديده باز دل خويش؟
گر شبي پيش خودم بار دهي بي اغيار
بر تو خوانم همه تحقيق و مجاز دل خويش
از سر عربده برخيز و بر من بنشين
تا زماني بنشانم بتو آز دل خويش
کس چه داند که چه بر سينه من مي گذرد؟
من شناسم اثر گرم و گداز دل خويش
اوحدي تا روش قامت زيباي تو ديد
جز به سوي تو نديدست نياز دل خويش